Leuwi Orok

Mangle No. 2085
hal. 18-19
Kaping terbit:
21-27 September 2006

Carpon:
Kang Ya

===============

“Bu…Bapa rek indit heula, Kang Atot, Mang Endi, jeung si Oo geus ngadaragoan di sisi jalan karunya” bari regeyeng kecrik di solendangkeun na taktak, korang jeung bedog mah tatadi ge geus disoren sabada rengse sholat isa, kitu deui lampu senter geus dikongkoyangkeun na beuheung. Pamajikan anger teu nolih, anger mencrong kana tipi, teuing bener keur anteng lalajo, teuing jamedud pedah peuting ieu rek ditinggalkeun ngecrik atawa lintar tea. Kana ngecrik teh teuing ku beuki, kana lintar teuing ku suka, hobi ti keur bujangan keneh, make boga grup ngecrik sagala, resep tuda ngecrik-ngaheurap teh, sanajan enya be boga balong, tapi keukeuh bae lintar apruk-aprukan ka walungan mah geus ngabaju, komo na wanci katiga, wanci cai walungan orot mah, lintar teh matak pogot naker. Pamajikan jeung dulur-dulur mah sakapeung sok nyarebut sero cenah ka kuring teh, kajen ah da karesep cekeng teh. Enya sakapeung pamajikan sok ambek-ambekan lamun kuring balik lintar isuk-isuk, ambek soteh ketah mun teu beubeunangan. Tapi ari beubeunangan loba mah, korang pinuh, komo mun bari ngagembol pucuk putat jeung pucuk kihapit kabeukina mah tara teuing ambek, cikruh bae nu aya, sok terus mais lauk jeung nyambel nu ledok, atuh kuring bisa dahar nikmat.

“Bu….Bapa mios nya, do’akeun sing beubeunangan, assalamu alaikum” sakali deui kuring amitan, bari gejlig indit, kareret pamajikan ukur ngalieuk sakeudeung, tapi teu burung ari ngajawab mah.

“Waalaikum salam, Pa…kade sing atos-atos…jeung ulah dugi ka enjing atuh, mulih teh, subuh bae atuh meh tiasa sholat subuh di masigit” walonna.

Nepi ka sisi jalan gede kasampak Kang Atot, Mang Endi, jeung si Oo keur ngadaragoan bari arudud. Grup ngecrik teh diaranan “Ngecrik Sawargi, Lintar Sabaraya”, teu rek dingaranan kitu kumaha da kabeh anggotana dulur, geus puguh si Oo mah dihenteu-henteu teh panan salakina adi kuring, enya salakina si Yuyu adi kuring nu nomer opat, nu pangais bungsu. Kang Atot geus puguh deuih, panan anakna Ua, sasatna dulur sabrayna. Atuh Mang Endi, nyebut emang teh lain emang-emangan tapi sabenerna, panan Aki Suardi almarhum teh bapana Mang Endi, tah aki Suardi teh raina aki kuring, aki Suarma almarhum oge.

“Naha lila teuing De?” Mang Endi nanya.

“Nyeta biasa Mang, indungna si Asep rada kuraweud sigana mah” walon kuring.

“Kang roko bawa si Bungsu aya keneh, ieu rokok abdi mah ampir seep” ceuk si Oo.

“Aya O, ngan teu dibawa, teu ngeunah ah roko Korea mah, hampang teuing, teu karasa banget bakona, jaba teu dicengkehan deuih” walon kuring.

“Nyeta Kang, abdi mah resep…jaba hade filterna, sae moal ngaruksak paru-paru” pok deui si Oo nyarita.

“Ah..roko mah roko bae, kabeh ge ngaruksak O…” cekeng teh.

“Hayu ah…ngobrolna wang bari leupang bae, bisi kapeutingan, De, Mang Endi, Oo” ceuk Kang Atot bari jung indit.

Bring opatan arindit, bulan mabra caang bubuhan maleman tanggal opat welas, hade pikeun ngabungbang, pikeun mandi di tujuh tampian jeung di tujuh muhara. Baheula ketah loba wanoja jeung nonoman nu sok ngabungbang teh, ayeunamah nyao, boa barudak nonoman ayeuna mah, boa nyarahoeun, boa heunteu naon ari ngabungbang.

“Kumaha ruteu urang peuting ieu Mang Endi?” Kang Atot nanya.

“Ah Emang mah ngiluan bae, teu langkung pamingpin, kamana De?” Mang Endi nanya ka kuring.

“Urang ka Cipeles bae, urang turun ti lebah peupeuntasan ka Parugpug, lebakeun makam Buyut Samoja, wang terus ka girangkeun, engke hanjat-hanjat lebah Leuwi Orok, enya lebah muhara Cicapar, meh abdi balikna sakalian rek nempo sawah si Bungsu bisi garingeun maklum usum halodo, kumaha sapuk lur………?” ceuk kuring.

“Sapuklah De, hade ruteuna…sakalian Akang engke isuk rek nyimpang ka si Cucu di Cipadung aya badamikeuneun” walon Kang Atot. Leumpang bareng malibir jalan sisi esde inpres, baheula mah esde Pakemitan eta teh, terus maju muru jalan nu brasna ka ka lembur Samoja, ngaliwatan Cibiuk. Sora caricangkas mani ngelak ngawawaas, sora jangkrik ngikrik ngalengis, sora kutuk bueuk anger nyingsieunan, rametuk sakapeung ngagimbung hareupeun beunget, hawar-hawar sora anjing babaung ti jauhna, sigana datang ti lebah lembur-lembur peuntaseun Cipeles.

“Ke Kang De, naha bade hanjat di Leuwi Orok nya? Moal aya nanaon kitu? Panan didinya mah seueur kabejakeunnana Kang?” ceuk si Oo.

“Di denge teuing maneh mah O, bisi teu nyaho ieuh, Leuwi Orok teh pangulinan lauk, lemburna lauk walungan dalah lauk balong nu kabawa caah ge sok baretah lebah dinya mah bubuhan leuwina rada lega tur linduh deuih. Eta mah omong batur O sangkan urang teu kadinya, nu puguh mah loba laukna” walon kuring.

“Naha nya make disebut Leuwi Orok, aya sasakalana kitu?” ceuk si Oo, nanya deui.

“Nu kadenge ku Akang mah kieu cenah. Baheula aya awewe urang Citepok reuneuh, tapi biasa reuneuh jadah tea. Kusabab era boga anak euweuh bapaan, nya orok teh dipiceun ka leuwi eta nepi kapaehna, nu matak diaranan Leuwi Orok” ceuk Kang Atot.

“Enya…Emang ge ngadenge, malah cenah ceuk nu kawenehan mah sok aya sora orok ngear ceurik nu datangna ti lebah Leuwi Orok” Mang Endi mairan.

“Alhamdullilah kuring mah Mang, saumur apruk-aprukan lintar, boh beurang boh peuting di Leuwi Orok tacan kungsi manggih nu aneh-aneh, nu puguh mah loba laukna, resep kuring mah teuteuleuman, kokodok, ngagogo di leuwi eta mah” walon kuring.

Teu karasa leumpang bari ngobrol, kuring opatan geus anjog ka landeuheun makam Buyut Samoja, peupeuntasan nu ka Parugpug keun. Bulan beuki mabra, matak ngahudang birahi nu keur bobogohan. Memeh turun ka sisi walungan, kuring opatan tatan-tatan, sarung dibakutetkeun kana cangkeng, kabeh ge taya nu make calana panjang, kabeh make calana pokek, jaba seragam deuih, enya seragam “Ngecrik Sawargi, Lintar Sabaraya” tea.

“Ke Kang, itu ningan aya awewe ngajanteng sisi peupeuntasan, jaba siga nu bari ngais orok” ceuk si Oo bari nunjuk.

“Eh enya De” ceuk Kang Atot.

“Mana?” ceuk kuring bari maju kahareup. Nyaan bae aya awewe ngais orok ku samping, oge make samping nengahan bitis, make kabaya beureum, dicindung beureum oge. Si Oo mah katempo geus rerempodan bangun nu sieuneun.

“Ceu rek kamana peuting-peuting?” ceuk kuring nanya.

“Rek meuntas tapi sieun labuh sanajan enya caina orot oge, da ieu bari mawa budak, budak batur ieu teh sabenerna mah, Euceu mah katitipan ku urang Citepok” walon eta awewe, tapi anger teu ngalieuk, anger nyanghareup ka peuntas beulah ditu.

“Naha peuting-peuting Ceu, rek ka Parugpug?” ayeuna mah Mang Endi nu nanya.

“Lain rek ka Parugpug, Euceu mah rek ka Citepok, tadina hayang ka Loji jalan, tapi teu kaburu, Euceu teh tas ti Ciheuleut nyusul indung budak ieu, nu cenah mah ayeuna dumuk di Ciheuleut, geus cape Euceu katitipan ieu budak teh, tapi ningan euweuh” walon eta awewe, anger keneh teu daek malik.

“Cik pangmeuntaskeun Euceu, sieun ti kosewad, jaba budak rada gering ieu teh” manehna menta tulung, tapi anger beungeutna teu nembongan, anger nyanghareup ka peuntas belah ditu.

“Jung O, peuntaskeun pira ge ka peuntas beulah ditu, lima menit ge nepi” cekeng teh ka si Oo.

“Ah…alim Kang, sieun abdi mah, sieun kunti, hayoh engke teh abdi dikerebeb, kumaha atuh si Idang jeung si Anggi engke” walon si Oo bari muringis.

“Ah ilaing mah O, beurangan kacida kawas lain jalu bae…sok atuh ku Kang Atot, mangga Kang” ceuk kuring ka Kang Atot, sanajan umurna leuwih ngora batan kuring, tapi anger bae da kolot puhu, panan anakna Ua, jadi kuring kudu anger nyebut Akang.

“Yey….Dede mah kawas teu apal bae ka Euceuna, sakitu gede timburuannana ningan, ke teh kumaha mun nepi kabala-bale yen Akang mangmeuntaskeun awewe, teu meureun Euceuna ijigimbrang mah, bisa-bisa Akang moal meunang lintar deui.

“Kumaha Mang Endi, bade ngersakeun?” kuring malik ka Kang Endi, sami mawon kang Endi ge murengked. Antukna kuring sorangan nu mangmeuntaskeun eta awewe nu ngais orok teh, nepi ka peuntas beulah ditu. Tapi lebeng, nepikeun ka manehna nyebutkeun hatur nuhun teu kungsi katingali bengeutna. Les awewe nu ngais orok leungit di teureuy kalangkang rungkunan haur, da puguh jalan liliwatannana kaoyodan ku rungkun haur. Kuring teu boba curiga, kuring balik deui muru dulur-dulur.

Prung ngecrik babarengan, unggal gaprukan, kuring mah teuing ku mucekil teu weleh aya nu nyangsang dina heurap, geus puguh lalawak, berod jeung beunteur mah, dalah lauk balong kayaning lauk nila, jaer, jeung lauk emas ge teu burung loba nu kaeurad. Tapi naha ari nu tiluan peuting ieu teuing ku sial, tong boroning lauk bodas lalawak, dalah keuyeup hurang ge taya nu kaheurap hiji-hiji acan.

“Heran De, Akang mah can meunang hiji-hiji acan, palangsiang Euceuna jamedud yeuh De” ceuk Kang Atot semu keuheul.

“Nyeta abdi ge Kang, kungsi aya bancet hiji nu kaheurap ku abdi mah, sigana indung si Idang bakal ngawakwak yeuh” ceuk si Oo mairan.

“Puguh Emang ge, pedah heurap anyar kitu ieu teh, jaba geus janji ka Mang Iri rek mere beubeunangan lintar teh, bubuhan heurap meunang nganjuk ti Mang Iri” Mang Endi mairan.

“Sing salabar bae, engke geura di Leuwi Orok, urang bakal beubeunangan, da didinya sok ngarumpulna lauk mah” ceuk kuring.

Teu karasa geus anjog nepi ka Leuwi Orok, sigana mah wanci janari leutik nepi ka lebah Leuwi Orok teh. Didieu, di Leuwi Orok, beubeunangan kuring beuli mucekil, malah korang gede geus ampir pinuh, sawareh beubeunangan lauk teh dititipkeun na korang nu Oo. Tapi nu tiluan anger teu beubeunangan, ukur kitu bae lauk laleutik, kayaning jeler jeung beunteur, kitu ge Kang Atot ukur meunang opat siki, Mang Endi ukur tilu kaopat keuyeup beas, si Oo mah nyamos, kaeusian soteh korangna kubeubeunangan ti kuring. Beak dengkak, kabeh hanjat, cucul-cucul rek balik ninggalkeun Leuwi Orok. Na ujug-ujug teh kadenge sora nu nyikikik.

“Hihihihihihi…….moal dibere lauk sia mah Oo, Atot, Endi, peuting ieu mah, bongan maneh kabeh mumul, kabeh teu sudi mangmeuntaskeun aing tadi, nyaho sia?....Yeuh aing teh nu ngageugeuh jeung nu ngurus lauk di Leuwi Orok….hihihihihi……, ngurus lauk bari ngasuh budak, orok titipan urang Citepok……..hihihihihi……..” sorana eces jeung rada ngirung. Simpe sora awewe, hawar-hawar kedenge sora orok ngear ceurik, sora nu datangna ti tengah-tengah Leuwi Orok. Kuring kabeh olohok mencrong kana cai Leuwi Orok.


Panineungan lintar. Tungtung Seoul 20 Juli 2006.

Hipnotis

Mangle No. 2077
hal. 34-36
Kaping terbit:
27 Juli - 02 Agustus 2006

Ku:
Kang Ya

=================

Ibur guyur salemlembur Situraja yen Bi Engkur kaleungitan emas perhiasan nu jumlahna kurang leuwih ti dalapan puluh gram. Cenah mah aya nu ngahipnotis basa Bi Engkur keur nungguan dagangannana di warungna nu pernahna hareupeun imahna. Bari jeung teu sadar emas-emasan nu keur dipake teh logosor bae dibikeun ka hiji jalma nu akon-akon ngadon balanja. Ngan nyaeta bener henteuna mah wawlohhualam da harita teh taya saksi sanajan saurang oge. Kitu deui Ceu Ida nu sok bunta-bantu diwarung Bi Engkur, lebeng keur euweuh keur dititah nganteuran nu macul ka sawah. Mang Sarju salakina Bi Engkur ge keur ngajejeran nu macul. Kajadian leungit perhiasan kira-kira wanci sawed memeh lohor. Bi Engkur ceurik jejeritan bari lolongseran sanggeus sadar yen manehna kaleungitan barang teh. Ceurik jejeritan bari menta tulung, menta panggudagkeun jalma nu geus ngahipnotis jeung maling emas-emasan Bi Engkur.

Rabul tatanggana daratang ngadenge nu auk-aukan ceurik jejeritan teh, malah Bapa RT ge ngahaja datang, paparentah supaya nyusulan Mang Sarju salaki Bi Engkur nu keur di sawah. Dalah Ustad Holil ge sumping bari mere cai pikeun inumeun Bi Engkur ngarah tenang saurna teh.

“Emh… Nyai sing sabar sakieu ge untung urangna salamet keneh, coba mun eta jalma nu ngarontok bitis teh bari terus mergasa urang, keun bae barang mah bisa diteangan deui, sing sabar Nyai, sing gede hate…” ceuk Nini Uti bari ngusapan Bi Engkur nu ngadingdiut ceurik siga budak bitu balonna.

“Nini lain nu ngarontok bitis, nu ngahipnotis…” ceuk Ceu Padmi bari mesem, nu sejen ge bakuna mah hayang ngabarakatak seuri ngan ditarahan rumasa hareupeun nu keur katunggaraan.

“Heueuh….hipnotis nya, edas tuda mani araraneh kiwari mah, da baheula mah euweuh nu maling make hipnotas-hipnotis teh, aya ge kencit atawa tuyul budak gundul…” walon Nini Uti.

“Nyeta bener Nini, bener pisan baheula mah ribut nu sok malingan duit teh pajarkeun ku kencit atawa tuyul, tapi naha di jaman reformasi mah ningan popularitas tuluy teh luntur, taya beja jalma leungit duit ku kencit, tapi loba ge kajadian jalma nu leungit barang kujalaran dihipnotis. Kamana ari sakadang tuyul? Naha geus teu boga kamampuan madogan duit?” Mang Darta tukang cendol nu kaparengan ngaliwat kadinya mairan.

“Heueuh puguh ge nya, baheula mah sok sing kecewis mun aya jalma nu laha-loho bari ngagandong leungeun teh, urang kudu taki-taki, majarkeun teh dina leungeunna aya tuyul…” ceuk Ceu Eneh mairan.

“Heueuh puguh masih inget keneh, baheula majarkeun Wa Uun ngingu kencit, pedah eta Wa Uun mun rek kapangdagangan sok ngagandong leungeun…” ceuk Ceu Padmi mairan.

“Mun ditilik tina rasa malingna, mendingan keneh tuyul, da tuyul mah maling nage cenah sok saeutik-saeutik, tara kabeh dirarad, sok ditungtut, jeung deui teu kabejakeun tuyul beuki emas berlian, nu kabejakeun teh tuyul mah kabeukina ge ngan kana duit bae. Jadi tuyul mah masih keneh boga rasa kamanusaan, da eta malingna ge jeung ijiran ditungtut jeung ngan ukur duit. Sedengkeun jalma nu sok ngahipnotis geuningan mani sagala dikoredaskeun, tong boroning duit dalah emas perhiasan, malah sakapeung mah kahormatan nuboga barangna ge sok rajeun diraosan, diperkosa tea, ana kitu mah tukang hipnotis sanajan enya jalma tapi teu boga rasa kamanusaan nya?” ceuk Bi Saodah bari ngabulaeh-bulaeh seupahna, heran puguh ge Bi Saodah teh ngora keneh kakara meureun nincak lima puluh taunan mah tapi kana nyeupah mani ngabaku siga Nini Uti.

“Ih enya lain beja puguh ge kuring kamari lalajo na tipi aya randa beunghar dihipnotis, cenah barangna beak koredas awakna disasaak diperkosa, bararaid ih aing mah…” ceuk Teh Rini bari bibirigidigan.

“Nyeta atuh jaman moderen teh bangsat ge maloderen, make elmu hipnotis sagala, nu kumaha atuh hipnotis teh Jang Alek?” Mang Sarjan nanya ka Jang Alex. Jang Alek teh sarjana pertanian widang elmu gulma nu ayeuna keur praktek kerja di Situraja, satadina Jang Alek teh rek ka kantor kacamatan, tapi ningali nu ngagimbung di warung Bi Engkur nya Jang Alek teh nyimpang heula.

“Nyeta puguh Mang salah kaprah, da sabenerna mah elmu hipnotis teh lain elmu pikeun kajahatan, lain elmu pikeun maling atawa sabangsana, tapi elmu hipnotis teh mangrupakeun elmu nu bisa digunakeun pikeun kamaslahatan sorangan atawa keur balarea” ceuk Jang Alek.

“Kumaha Sujang? Jadi hipnotis teh lain maling nya?” Nini Uti nanya.

“Sanes Nini” walon Jang Alek.

“Cik Jang teruskeun naon cenah ari elmu hipnotis teh?” Kang Karya jeung Bi Rumsinah nanya meh ampir bareng.

“Hipnotis teh nyaeta hiji elmu nu bisa digunakeun pikeun neuleuman alam bawah sadar manusa kalawan gancang. Janten saleresna mah hipnotis teh sanes mejik, sulap atawa gaib. Elmu ieu teh asalna mah ti Wina Austria nu ayeuna geus sumebar ka sakuliah dunya. Hipnotis tiasa digunakeun kanggo sarupaning kaperluan dina widang klinik, forensik, atawa terapi pesikis, sapertos kanggo ngalandongan jalma anu bangbaungeun atawa trauma, ngalandongan stress, oge tiasa digunakeun kangge ngalandongan jalma nu boga kasakit sawan, sapertos sawan kuya atawa sawan anu sanesna. Ngan nyaeta diurang mah elmu hipnotis teh kadangkala henteu digunakeun pikeun kamaslahatan, tapi loba nu disalahgunakeun, sapertos penipuan atawa maling, nya paling banter ge nembe digunakeun kanggo hiburan…” walon Jang Alek mani daria naker.

“Ke lanan Jang Alek, kumaha tah gawena hipnotis teh, sacara ringkesna we lah..” Kang Oo nanya mani daria.

“Panan mun urang gaduh elmu hipnotis, urang tiasa neuleuman alam bawah sadar batur, tah kusabab kitu, jalma anu keuna ku hipnotis mah tiasa dipiwarang, tiasa nurut kana parentah anu ngahipnotis da teu sadar tea, sapertos….cobi buka eta kongkorong….jol dibuka bae tah kongkorong teh…ah tapi duka ketah persisna mah abdi kirang terang, da abdi mah mung ukur saur batur tur sakapeung maos dina buku...” walon Jang Alek.

“Supaya ulah keuna ku hipnotis kumaha tah Jang?” Ceu Encum anu reunceum emasna nanya.

“Nyi Encum…..ceuk kang Kodir mah kieu cenah, supaya urang ulah keuna ku hipnotis mun aya jalma saliwat melong ka urang omat ulah dipelong deui sabab manehna keur mentangkeun elmu hipnotis…kitu lain Jang Alek?” Bi Rumsinah bari malik ka Jang Alek.

“Puguh kieu cenah mun aya jalma nanya bari nepak taktak atawa naon bae na awak urang, ku urang kudu buru-buru dibales ditepak deui, sabab manehna keur nerapkeun elmu hipnotis kujalaran nepak, tah lamun ku urang ditepak deui, hipnotisna bakal cambal, lain kitu Entin?” ceuk Teh Rini mani serius.

“Duka atuh Teh, da can ngalaman aya jelema saliwat nepak taktak abdi, aya age jelema baragajul lebah simpangan kungsi nyewol bujur” walon Nyi Entin bari cicikik seuri.

“Ah dasar sia mah centil Entin, kami nanya serieus teh” walon Teh Rini, bari manehna ge nyeuleukeuteuk seuri.

“Montong garogonjakan, ieu teh geus puguh Nyi Engkur katunggaraan!” Nini Uti ngagebes. Saheulaanan jalma-jalma teh simpe ngahephep, katara inghakna ceurik Bi Engkur ge ngurangan.

“Cik Jang teruskeun, kumaha tah pamendak Ujang?” ceuk Kang Oo.

“Ah duka atuh kumaha sangkan urang ulah keuna ku hipnotis mah, tapi nilik tina sasaranna mah, yen hipnotis teh neuleuman alam bawah sadar urang, nya urang teh kedah salamina sadar ulah dugi ka teu sadar….kitu manawi” walon Jang Alek.

“Enya meureun, kudu ditepak deui teh meh nyirikeun yen urang ge sadar” pok deui Teh Rini mairan.

“Cicing atuh Eteh newo-newo bae Eteh mah!” Nini Uti ngagebes deui Teh Rini.

“Leres Jang, nu penting mah urang teh kedah anger eling ka Pangeran, kedah sering istigfar, astagfirulloh al adzim jeung subhanallah ulah pirang-pirang” Ustad Holil nu ngabandungan titatadi mairan.

“Ku jalaran istigfar urang bakal salamina eling ka Pangeran, alam bawah sadar urang moal kungsi kaanjangan batur, moal kungsi diparentah batur, sabab salamina urang eling ka Allah Subhanahuwataa’la. Ulah sok sering ngalamun teu puguh, mun boga masalah urang sanggakeun bae ka Allah Ta’ala, tangtu urang salamina aya dina kasadaran…” Ajengan Holil nyaur deui.

“Enya Nyai, ngalamun kunaon atuh? ceuk Nini mah sakitu geus sagala aya, usaha keur jalan, sawah lega, barudak geus garawe di kota, ulah sok loba teuing ngalamun atuh Nyai…” Nini Uti nyarita ka Bi Engkur bari ngusapan.

“Nyeta tuda Nini, hate teh aya bae kacangcaya, loba rus-ras jeung loba kasieun, sieun itu sieun ieu, komo loba nu cing kecewis cenah Kang Sarju boga deui kikindeuwan…” walon Bi Engkur bari ingsreuk-ingsreukan dareuda.

“Yeuh Nyai, ulah loba teuing dedengean, jeung deui cik atuh saminggu sakali mah warung teh tutup atawa pasrahkeun ka si Ida sina nungguan, urang ka tajug unggal poe rebo atawa urang ka masjid agung unggal poe minggu, urang ngupingkeun pangaosan Bapa Ajengan Holil, sanes kitu Ajengan?” ceuk Nini Uti bari ngareret ka Ajengan Holil. Nu direret unggeuk bari mesem.

“Muhun Ceu Engkur, resep geura ngaos babarengan teh boh ka tajug atawa ka masdjid agung, resep abring-abringan bari nganggo acuk seragam, sakapeung sok silih raosan bekel, atuh kitu deui sok seueur batur nu bari nganjuk-nganjukkeun cindung atawa pibajueun, resep geura Ceu Engkur hayu ilubiung…” Bi Rumsinah mairan.

“Yey maneh mah ngaji teh resep abring-abringannana wungkul nya? Ngaji teh resep bari nganjuk cindung nyah? Paingan atuh maneh basa can kabeuli saragam mani mumul ka pangaosan teh, yeuh…Erum ngaji teh ulah alatan seragam bari abring-abringan…” Nini Uti mani muncereng.

“Tos-tos Nini….” saur Ajengan Holil leuleuy.

“Teu sawios, urang ngaos bari nganggo saragam, boh kitu deui urang ngaos bari nyandak icalan, boh icalan cindung boh piacukeun, mung anger omat ulah ganti niat, niat mah kedah anger pikeun diajar sareng pikeun ibadah ka Pangeran Allah Taa’la. Panan silih anjukan teh salah sawios tina ngarakeutkeun tali silaturahmi tea. Janten teu nanaon ngaos bari balantik, bari icalan, bari nganjukkeun atawa bari nganjuk, mung sakali deui ulah cul dog-dog tinggal igel, tujuan utami anger anging kanggo ibadah ka Allah Ta’ala, keuna ku wajib diajar elmu agama islam. Paripaosna, acuk seragam mah, icalan mah, silih raosan bekel mah, urang anggap bae supados kagiatan urang teh aya bumbuna, dibumbuan tea panan sok janten raos, tapi omat anu dibumbuannana kedah diutamikeun, muhun niat ngaos ibadah tea...” saur Ajengan Holil mani daria naker. Sakedapan sadayana ngaregepkeun naon kasauran Ajengan.

Totorojol Mang Sarju datang, dituturkeun ku Ceu Ida. Gauk Bi Engkur ceurik deui mani auk-aukan barang ningali Mang Sarju datang teh, ceurikna leuwih tarik batan tadi.

“Menggeus montong mewek bae era ku batur, barinage naha enya kitu aya jalma nu teu wawuh ngadon ngahipnotis didinya?” ceuk Mang Sarju popolotot. Ningali Mang Sarju datang bari ngambek, jalma-jalam bubar loba nu naringgalkeun, pamikirna keun da ayeuna mah geus aya salakina ieuh. Ngan Pa RT jeung Nini Uti anu masih aya keneh teh.

“Maenya kuring bohong, inget-inget teh sanggeus emas kabeh dibawa ku hiji jalma…” tembal Bi Engkur bari diselang-selang ku ngabangingik ceurik.

“Nundutan meureun didinya teh teu karasa aya nu ngarorod emas-emasan” pok deui Mang Sarju ngomong.

“Henteu Kang Sarju, kuring mah rarasaan teh teu keur nundutan, da sidik aya jalma kadieu cenah rek barangbeuli” jawab Bi Engkur bari teu eureun ceurik.

“Nu bener ngomong teh, boa akon-akon manehmah kari-kari emas dipahugikeun, ribut dipaling ku tukang hipnotis, henteu mah maneh teh boga kabogoh Engkur!” Mang Sarju nyentak.

“Gustiiiiiiiiii….Nu Agung, na Kang Sarju mani kabina-bina teuing ka kami teh, nuding kanu teu pararuguh lain nulungan kumaha sangkan emas balik deui….teu sudi siah kami mah Sarjuuuuuuuu…!” Bi Engkur ceurikna narikan.

Untung aya keneh Pa RT, oge aya Nini Uti, nu pasea dilelemu dipisah sangkan reureuh.

Sanggeus kajadian leungitna perhiasan, Bi Engkur brek gering ripuh pisan, duka kaleleban ku perhiasan nu leungit, atawa kanyenyerian ku Mang Sarju nu mitenah cenah Bi Engkur akon-akon leungit perhiasan. Anak-anakna nu geus garawe di kota, rereongan meuli emas nepikeun ka dua ratus gramna pikeun ngagantian perhiasan nu leungit, bisi enya Bi Engkur kaleleban ku perhiasan tea. Tapi anger nu gering teu cageur. Ubar-aber kaditu kadieu, ka dokter, ka rumah sakit, dalah ka pengobatan alternatif ge kungsi dilakonan, tapi anger bae nu gering taya mendingna malah beuki payah. Meunang sabulan Bi Engkur gering teu puguh ubarareunnana, antukna nepi kana waktuna Bi Engkur mulih ka jati mulang ka asal. Bi Engkur maot, Innalilahi wainnaillaihi roji’un.

Jejeg tilu bulan ti maotna Bi Engkur, kabejakeun Mang Sarju kawin jeung Ceu Ida randa baheunol nu sok bunta-bantu di warung Bi Engkur tea. Nu mangherankeun geuningan kabeh perhiasan nu cenah leungit dipaok ku tukang hipnotis teh ayeuna geus dipake ku Ceu Ida.


Tungtung Seoul, 28 Juni 2006.